Cortona – Historia miasta

Cortona to miasto usytuowane we wschodniej Toskanii, w prowincji Arezzo. Miasto ulokowane jest na wzgórzu, górującym nad doliną Val di Chiana. Jego historia liczy sobie około 3000 lat i rozpoczyna się od czasów etruskich.  Cortona była jednym z 12, założonych przez Etrusków miast ? państw co stawiało ją w rzędzie ważniejszych ośrodków Etrurii. Do dziś z tamtego okresu zachowały się mury okalające miasto na przestrzeni 3 km. Zdaniem historyków w dolnych częściach murów znajdują się jeszcze oryginalne kamienie pochodzące z V w p.n.e.  Można je rozpoznać po znacznej wielkości. Na uwagę zasługuje też pamiętająca czasy Etrusków a obecnie odrestaurowana,  jedna z bram wjazdowych do miasta – Porta Bacarelli. Na terenie doliny, wzdłuż drogi prowadzącej do miasta znajdują się także liczne grobowce Etrusków. Czasy świetności Cortony skończyły się w 310 r. p.n.e. kiedy Etruria została pokonana przez wojska rzymskie. W 283 r. p.n.e. Etruskowie dostali się całkowicie pod władzę Rzymian. Od tego momentu stali się ich częściowo niezależnymi sojusznikami. Jednocześnie zaczęła postępować romanizacja Etrusków. Zdaniem historyków jest to pierwszy i jedyny przypadek wchłonięcia kultury wyższej przez niższą. W 130 r p.n.e. Cortona otrzymała rzymskie prawa miejskie. Miasto zaczęło rozwijać się na nowo. XII i XIII wiek noszą nazwą złotych wieków miasta. Z tamtego okresu pochodzi ratusz z ogromnymi 24-ro stopniowymi odkrytymi schodami a także wiele kamieniczek, które łatwo rozpoznać można po drewnianych belkach wspierających piętro. W tym czasie Cortona była częścią diecezji Arezzo, jednak już w 1325 roku papież Jan XXII podniósł ją do rangi biskupstwa. W XV wieku, rządzący Cortoną król Neapolu sprzedał miasto Florencji. Z chwilą transakcji stało się ono częścią Republiki Florenckiej i bardzo ważnym ośrodkiem obronnym. Za czasów panowania Medyceuszów rozkwitło też pod względem kulturowym i artystycznym a w następnych wiekach także pod względem ekonomicznym. W XIX wieku Cortona stała się częścią Królestwa Włoch. Na początku XX wieku miasto i okolice przeżywały boom gospodarczy. Kołem napędowym był rozwój rolnictwa. Mechanizacja, która zawitała do okolicznych wiosek przyczyniła się do ożywienia produkcji, a to z kolei ożywiło też miasteczko. W tym czasie Cortona słynęła z hodowli znakomitej rasy bydła mięsnego ? Chianina. W okresie II wojny światowej miasto uniknęło bombardowań. Po wojnie żyło własnym życiem. Bardzo długo pozostawało poza głównymi szlakami i centrami turystycznymi. Zainteresowanie miastem i regionem nastąpiło dopiero w latach 80-tych XX wieku. Prawdziwy najazd turystów zaczął się jednak po wydaniu przez Francis Mayes książek o Toskanii. Autorka rozsławiając Cortonę i Toskanię zarówno w Stanach Zjednoczonych jak i Wielkiej Brytanii a z czasem i pozostałych krajach europejskich przyczyniła się do ?odkurzenia? regionu pod względem turystycznym. Pierwsze bowiem informacje o Cortonie w przewodnikach turystycznych można było już znaleźć w 1693 roku.

Mimo rozkwitu, Cortona pozostała średniowieczną perełką z pełnymi uroku kamiennymi domkami i wąskimi, stromymi uliczkami, połączonymi tak samo wąskimi a czasami jeszcze węższymi chodnikami.